به نقل از «فرارو»

مهاجرت «تفریح» از زندگی ایرانی‏‌ها

تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۰۲۲۴۰

براساس اعلام مرکز آمار ایران، تنها ۳۰درصد از خانوار‌های کشور در سال ۱۴۰۰ به سفر رفتند و این موضوع در تضاد با برنامه وزیر گردشگری در سال گذشته بوده که ایجاد شرایط سفر برای تمام اقشار جامعه را فراهم کند، حتی برای ۴۰ درصد از افرادی که هیچ‌گاه به سفر نمی‌روند.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ براساس اعلام مرکز آمار ایران، تعداد سفر‌های داخلی در سال ۱۴۰۰ حدود ۲۴ میلیون و ۶۹۳هزار سفر بوده که ۴۲ درصد از آن، با اقامت شبانه و ۵۸ درصد بدون اقامت شبانه بوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این آمار نشان می‌دهد که نه تنها ۴۰ درصدی که هیچ‌گاه به سفر نمی‌رفتند در جای خود باقی ماندند، حتی از میزان ۶۰ درصدی که به سفر می‌رفتند نیز کاسته شده و تنها ۳۰ درصد از جمعیت ایران فرصت سفر‌های داخلی را به دست آوردند و حدود ۷۰ درصد از مردم ایران، امکان سفر نداشتند.

آمار ارائه شده از سوی این مرکز ملی نشان می‌دهد که باتوجه به میزان اقامت شبانه مسافران در بین این ۳۰ درصد، که فقر در صنعت گردشگری را نشان می‌دهد، کاهش چشمگیر در اقامت شبانه، صنعت گردشگری را به ابرفقر تبدیل کرده است، که سفر‌ها عمدتا یک‌روزه و احتمالا برای انجام کار‌های اداری، تجاری و درمانی صورت گرفته است.

وزیر گردشگری در ابتدای راه و پیش از شروع به کار، تشخیص درستی از وضعیت گردشگری ایران داده و در برنامه خود، افزایش تسهیلات و ایجاد شرایط سفر در استطاعت برای تمامی اقشار جامعه را مطرح کرد و وعده سفر‌های ارزان، نقشه راه عنوان شد تا نه تنها گردشگری داخلی رونق گرفته و توسعه و افزایش یابد بلکه اقشار ضعیف جامعه که امکان سفر برایشان فراهم نیست و میزان افرادی را که به سفر نمی‌روند ۴۰ درصد ارزیابی کردند، فرصتی برای سفر‌های داخلی به دست آورند. اما آمار ارائه شده نشان می‌دهد که وزیر در سال اول ورود خود نه تنها در مسیر اجرای برنامه‌های خود قرار نگرفته، بلکه صنعت گردشگری با ابرفقر غیرمنتظره‌ای روبه‌رو شده، که می‌تواند بازار گردشگری را در معرض شدیدترین خطر ممکن قرار دهد.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که دو دلیل مهم در عدم تحقق این برنامه و نقشه راه مطرح است که در صورت ادامه این روند، شرایط برای بازار گردشگری به مراتب فاجعه‌بارتر خواهد بود.

دلیل اول را باید در عدم سفر‌های در استطاعت مردم دانست که به دلیل افزایش چشمگیر تورم و کاهش بی سابقه معیشت اقتصادی خانوارها، سفر و تفریح از سبد اقتصادی و هزینه کرد بسیاری از خانوار‌ها حذف شد و تمرکز صرف بر تهیه ضروریات و ابتدایی‌ترین مسائل زندگی همچون خوراک و مسکن شده است و سفر به امری غیرضروری تبدیل شد.

دلیل این امر را می‌توان در ناکارآمدی مدیران و سیاستگذاری‌های اشتباه دانست که به جای ایجاد سپری در مقابل تورم در جهت حفظ معیشت و اقتصاد مردم و ارائه تسهیلات و اقدامات کاربردی و راهگشا برای سفر‌های در استطاعت؛ شرایط سفر برای افرادی که تا پیش از این امکان سفر داشتند نیز از بین رفت.

دلیل دوم را باید در نبود تعطیلات کافی در طول سال جست‌وجو کرد که سفر‌ها محدود به تعطیلات نوروز یا تعطیلات پراکنده مناسبتی دیگر است که به دلیل هجمه مسافران در روز‌های خاصی از سال و نبود خدمات رفاهی کافی و امکانات و زیرساخت‌های لازم، امکان سفر برای همه افراد در آن تعطیلات مناسبتی فراهم نیست و باتوجه به یک‌روزه بودن تعطیلی آخر هفته، امکان سفر در بقیه ایام سال به صورت یکنواخت برای خانوار‌ها وجود ندارد.

حتی سفر‌هایی هم که صورت گرفته بیش از آنکه سفر‌های تفریحی و طولانی باشد، سفر‌های یک روزه و کاری بود. این آمار، بی عملی متولی گردشگری را بیش از هر زمان دیگری نشان می‌دهد که هیچ یک از تاکتیک‌های جذب گردشگر و تسهیل سازی و ایجاد زیرساخت‌ها در حوزه صنعت گردشگری را دنبال نکرده است و نه تنها بازار گردشگری خارجی را از دست داده، در حوزه گردشگری داخلی نیز با رکودی جدی مواجه شده است. آماری که فقط مربوط به سال ۱۴۰۰ است و در قیاس با سال قبل یا سال‌های پیش از کرونا قرار نگرفته است.

در آمار مرکز ملی ایران آمده که در سال ۱۴۰۰، تنها ۳۰ درصد از خانوارها، یعنی حدود ۷میلیون و ۸۰۰ خانوار حداقل یک سفر داشتند و در کل ۲۴ میلیون و ۶۸۷هزار سفر انجام شده است؛ که در این میان ۴۲ درصد از این سفرها، با اقامت شبانه و ۵۸درصد بدون اقامت شبانه بوده است.

براساس این آمار، بیشترین میزان سفر با اقامت‌های شبانه در پنج استان خراسان رضوی، مازندران، تهران، فارس و اصفهان بوده است. این امر نشان می‌دهد که سفر عمدتا به شهر‌های بزرگ و به صورت کوتاه بوده است که آمار منتشر شده در هتل‌ها حاکی از این است که میانگین اقامت شبانه ۲ تا ۳ روز بوده است. این کوتاه شدن سفر‌ها را می‌توان ناشی از تاثیر افزایش قیمت‌ها بر طول اقامت مسافران دانست.

نکته قابل توجه در سفر‌های با اقامت شبانه این است که در سال ۱۴۰۰ حدود ۶۵ درصد از سفر‌ها با هدف دیدار با دوستان و بستگان انجام گرفته که نشان‌دهنده عدم استفاده گردشگران از مراکز اقامتی است و تنها ۱۶درصد از سفر‌ها با هدف گردش و تفریح صورت گرفته است. تبدیل شدن سفر‌های تفریحی به ۱۶ درصد به معنای مهاجرت تفریح از زندگی ایرانی‌ها است که معیشت‌های اقتصادی به دلیل نبود سیاستگذاری‌های راهبردی و کارآمد در برابر تورم و بحران‌ها آنچنان تضعیف شده که بخش سفر و گردشگری از زندگی ۸۴ درصد از مردم ایران حذف شده است.

طبق اعلام مرکز آمار ملی ایران، اقامتگاه اصلی مورد استفاده در سفر‌های داخلی با اقامت شبانه خانوار‌ها در سال ١٤٠٠، خانه بستگان و آشنایان با ٧٦ درصد، ویلا و آپارتمان شخصی با ١٢ درصد، ویلا و آپارتمان اجاره‌ای با ٦ درصد، اقامتگاه عمومی با ٣ درصد، سایر اقامتگاه‌ها ٢ درصد و چادر و کمپ شخصی و اقامتگاه سازمانی هر یک با یک درصد بوده است.

همچنین در ادامه این آمار آمده است که بیشترین مقصد سفر‌های بدون اقامت شبانه در سال ۱۴۰۰ به پنج استان مازندران، اصفهان، تهران، فارس و گیلان بوده است که بیشتر سفر‌های بدون اقامت شبانه در سال ١٤٠٠، با هدف دیدار دوستان و بستگان (٣١درصد)، درمان (٢٤ درصد) و گردش و تفریح (٢٠ درصد) انجام شده است.

این آمار نشان می‌دهد که سفر‌های یک‌روزه با هدف درمانی و تجاری افزایش یافته است و افراد به دلیل نداشتن فرصت کافی برای سفر به دلیل نبود تعطیلات آخر هفته کافی تنها یک روز فرصت سفر به مناطق نزدیک‌تر جهت تفریح و دیدار با بستگان خود دارند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: سفر ایرانی ها فقر در ایران بدون اقامت شبانه اقامت شبانه نشان می دهد سفر های داخلی صنعت گردشگری سال ۱۴۰۰ امکان سفر خانوار ها سفر ها یک روزه نه تنها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۰۲۲۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چای ایرانی رنگ حمایت گرفت

تکتم بهاردوست - پس از برنج ،چای دومین محصول استراتژیک استان گیلان به شمار می رود که از کیفیت بسیار خوبی برخوردار است. به طوری که ۹۰ درصد باغهای چای کشور دراین منطقه و ۱۰درصد مابقی درمازندران قرار دارد.

نزدیک به یک دهه است که کشت چای در مزارع استان گیلان به شدت روبه افول گذاشته است .درسالهای اخیر مشکلاتی همچون واردات بی رویه چای، عدم انجام به موقع تعهدات و پرداخت مطالبات از سوی دولت و نبود برنامه مشخص برای احیای باغات چای،درکنار کلی مشکل ریز و درشت دیگر باعث شده ناراحتی و نارضایتی برخی از چایکاران شده است.

احیای اراضی چای

در همین رابطه رئیس سازمان چای کشور در گفت‌وگو با خبرنگار قدس در خصوص وضعیت برداشت و میزان تولید برگ سبز چای شمال کشور، اظهار داشت: طبق آخرین آمارهای موجود بالغ بر ۲۸۲۱۰ هکتار باغ در دو استان گیلان و مازندران وجود دارد که از این میزان بالغ بر ۲۲۲۱۰ هکتار در دست بهره‌برداری است. ۹۵ درصد ارقام مذکور برای گیلان و بقیه در مازندران است.

حبیب جهان ساز با بیان اینکه طی چند سال اخیر بخشی از اراضی چای شمال کشور احیا شده است اظهار داشت: تقریباً ۶ هزار هکتار اراضی چای غیرفعال دیگر در شمال کشور داریم که با مدیریت و اقدامات حمایتی می‌توان آنها را نیز احیا کرد.

خاطرنشان کرد: اکنون سطح زیرکشت چای شمال کشور به ۲۲ هزار هکتار رسیده که در سال‌های گذشته این میزان حدود ۱۵ هزار هکتار بوده است.

رئیس سازمان چای کشوردر ادامه و در پاسخ به این سئوال که تولید چای در سال گذشته نسبت به سال ۱۴۰۱چقدر افزایش داشته است و برای تولید و برداشت سال جاری چه پیش بینی دارید توضیح داد: تولید برگ سبز چای در سال ۱۴۰۲ نسبت به سال ۱۴۰۱ بالغ بر حدود ۳۰ درصد افزایش داشته است و میزان برداشت امسال نیز با توجه به وضعیت باغات، زمان شروع بهره‌برداری و پیش‌بینی آب و هوا حدود ۱۴۵هزار تن برگ سبز براورد می شود.

افزایش میزان خرید برگ سبز

وی در توضیح  میزان گردش مالی تولیدات چای در سال ۱۴۰۲ افزود: میزان بهای برگ سبز چای در سال ۱۴۰۲ بیش از ۱۸۵۰۰ میلیارد ریال فقط از بابت خرید برگ چایکاران بوده و میزان فروش چای خشک بر اساس مشاهدات میدانی به ۲ برابر رقم فوق می‌رسد.

در ادامه جهان ساز در توضیح وضعیت واردات چای و اینکه  تا چه میزان باعث از رونق افتادن بازار داخلی شده است گفت: با توجه به تولید داخلی و مصرف زیاد چای در کشور کسری نیاز مصرفی کشور باید از طریق واردات تأمین شود. و چون تقریبا همیشه این کسری نیاز مصرفی وجود داشته است همواره مجبور به واردات چای از کشورهای دیگر بوده ایم که طبیعتا در صورت واردات بیش از نیاز بازار داخلی دچار اختلال خواهد شد که این نیز با تنظیم میزان ثبت سفارش و اعمال تعرفه در چند سال اخیر واردات را در حدودی که مخل بازار نگردد نگه داشته است.

وی افزود: بازرگانان ایرانی سال گذشته برای تامین نیاز داخلی، ۴۲ هزار تن چای خشک به کشور وارد کردند که در مقایسه با سال قبل‌تر ۶۸ درصد کاهش داشت از آن جایی که مصرف چای کشور سالانه حدود ۱۰۰ هزار تن و تولید چای داخلی ۳۰ هزار تن در سال است، برای جبران این کمبود باید چای خشک به کشور وارد شود.

کاهش واردات چای

رئیس سازمان چای کشور از کاهش ۶۸ درصدی واردات چای به کشور در سال ۱۴۰۲ در مقایسه با سال ۱۴۰۱ خبر داد و افزود: در سال گذشته ۴۲ هزار تن چای به ارزش ۲۲۹ میلیون دلار به کشور وارد شد. هر سال، ۵۰ درصد چای وارداتی برای تامین مصرف داخل از کشور هند، ۲۵ تا ۳۰ درصد آن از سریلانکا و بقیه از دیگر کشورها مانند کنیا وارد کشورمی شود.

وی در ادامه با اشاره به تعداد چایکار در دو استان گیلان و مازندران گفت: طبق آخرین آمارها بالغ بر ۴۵ هزار کشاورز در دو استان گیلان و مازندران در کار کشت چای هستند که مطابق مساحت ۹۵ درصد آن اختصاص به گیلان دارد.

حبیب جهانساز با اشاره به اعلام وزیر جهاد کشاورزی مبنی بر بدهی کشور سریلانکا به ایران و واردات کالا با تهاتر به کشورافزود : به ازای این بدهی، ۷۰ میلیون دلار محصولات کشاورزی و کالا وارد کشور شد که ۸ هزار و ۵۶۱ تن معادل ۵۰ میلیون دلار آن چای بود.

وی در توضیح میزان صادرات چای و نحوه قیمت گذاری آن گفت:متاسفانه میزان تولید چای ایرانی آن اندازه نیست که در بازار جهانی مانند کشورهای هند وکنیا که دارای تولیداتی بسیار بالاتر از کشور ما (به ترتیب ۴/۱ میلیون و ۴۵۰ هزار تن) هستند خودنمایی کند.

خرید تضمینی

بخش اعظم چای داخلی در ایران به فروش می‌رسد و بخش دیگری از تولید بنا به ملاحظاتی بر کشورهای همسایه صادر می‌شود.در خصوص بخش دوم سئوالتان هم باید بگویم که قیمت‌گذاری چای تابع عوامل متعدد شامل هزینه تولید، قدرت خرید مردم، قیمت کالای رقیب و هزینه‌های بازاریابی می شود.

شیوه های حمایتی

جهانساز در ادامه و در خصوص حمایت از چایکاران و مشکلات چای کاران در گیلان و مازندارن توضیح داد: در خصوص حمایت از چایکاران مهم‌ترین شیوه حمایت خرید تضمینی کل محصول چایکران با نرخ‌های معین شده است و در کنار آن از طریق ارائه تسهیلات ارزان قیمت به چایکاران و کارخانه‌داران پشتیبانی لازم را به عمل می‌آورد.

در حوزه چایکاران از طریق صندوق حمایت از توسعه صنعت چای وام سرمایه در گردش متناسب با سطح باغ و چایکار اعطا می‌شود. علاوه بر آن در خصوص انجام عملیات سرباغی طبق توصیه کارشناسی و تهیه ماشین‌آلات و ادوات مرتبط با تولید چای اعم از برداشت و هرس نیز به چایکاران تسهیلات ارزان قیمت پرداخت می‌گردد.کارخانه‌داران نیز وام‌های سرمایه در گردش و توسعه و تجهیز دریافت نموده‌اند.

وی در توضیح اینکه تا کنون چه کارهایی در این زمینه انجام شده است گفت: سازمان چای کشور با توجه به ماهیت زنجیره‌ای تولید چای که بخش‌های کشاورزی، صنعت و بازرگانی آن از هم جدایی ناپذیرند برنامه جامعی تهیه نموده که در صورت تأمین اعتبارات پیش‌بینی شده برابر اهداف آن در جهت ارتقای کمی و کیفی چای داخلی گام‌های موثرتری برداشته خواهد شد.

جهانساز در اشاره به جایگاه توریسم گردشگری چای و ضرورت پرداختن به آن افزود: گردشگری چای به عنوان عامل تکمیلی و با در نظر گرفتن کلیه شرایط در رویکردی جامع قابل استفاده است. در این خصوص تعدادی از باغداران و کارخانه‌داران اقداماتی برای استفاده چند کارکردی از منظره، استراحتگاه مشاهده تولید و خرید محصول چای انجام داده‌اند.

به عنوان عامل تکمیلی و با در نظر گرفتن کلیه شرایط در رویکردی جامع قابل استفاده است. در این خصوص تعدادی از باغداران و کارخانه‌داران اقداماتی برای استفاده چند کارکردی از منظره، استراحتگاه مشاهده تولید و خرید محصول چای انجام داده‌اند.

رئیس سازمان چای کشور افزود: خرید تضمینی برگ سبز چای با توجه به حساسیت و آسیب پذیری آن بهترین راهکار برای حمایت از چایکاران می‌باشد که این سیاست سابقه‌ای حدود ۷۰ ساله در ایران دارد و هر بار که دولت از انجام آن خودداری کرده بحران‌های آسیب زننده‌ای برای کل این صنعت بروز کرده است.

منبع: روزنامه قدس تکتم بهاردوست